Του έρωτα οι σκέψεις..

Γνωριμίες, φλερτ, σχέσεις..Οι δρόμοι των ανθρώπων από το πουθενά βρίσκονται να συγκλίνουν και να συμπορεύονται στη ζωή…έρχονται πιο κοντά, ξεκινούν να κάνουν όνειρα και όταν στο τέλος χωρίσουν συνειδητοποιούν πως παρέλειψαν να βιώσουν τον έρωτα. Έτσι πάνε οι κύκλοι πια…Ανοίγουν για να κλείσουν…με μόνη διαφορά τη διάρκεια τους. Μέσα από τους ανελέητους ρυθμούς της σημερινής κοινωνίας ακαριαία παρασυρθήκαμε μετατρέποντας ακόμη και αυτό το μαγευτικά όμορφο κομμάτι της ζωής μας σε κουτί της πανδώρας. Δημιουργήσαμε έτσι, νέα υβρίδια σχέσεων για τα οποία μέχρι και "πιασάρικα" ονόματα προκειμένου να τα αποδεχόμαστε ευκολότερα υποσυνείδητα ανακαλύψαμε…friends with benefits, ανοικτή ή ελεύθερη σχέση, σχεδόν σχέση. Παραμερίσαμε τον έρωτα και τον καταλύσαμε από τις σχέσεις μας, δίνοντας του ρόλο κομπάρσου αντί πρωταγωνιστή μετατρέποντας τον σε ένα ασύνδετο και ελαττωματικό κομμάτι στο πάζλ της προσωπικής μας ζωής. Επακόλουθο αυτού, οι ανθρώπινες σχέσεις πλέον να φαντάζουν τόσο μα τόσο δύσκολες και περίπλοκες…

Και όσο κι αν παλεύουμε στις μέρες μας να τα βρούμε με τον χαμένο μας εαυτό, αυθυποβάλλοντας του πως μια χαρά είμαστε και μόνοι, όλοι μας ενδόμυχα προσπαθούμε κατά βάθος - μέσω της δήλωσης αυτής - να κρύψουμε την ανάγκη να έχουμε πλάι μας κάποιον άνθρωπο που να αποκαλούμε "δικό μας". Διερωτηθήκατε ποτέ αλήθεια πόσοι άνθρωποι άραγε υπήρξαν στη ζωή μας που μας έφεραν τα πάνω κάτω; Που μας έκαναν να αναθεωρήσουμε πολλά από τα πιστεύω μας, που μας ταρακούνησαν για τα καλά, που άλλαξαν ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας;

Στην πραγματικότητα στα απλά, τα αυθόρμητα και τα παρορμητικά κρύβεται όλη η ομορφιά των σχέσεων...Αυτά ουσιαστικά ζητάμε!!…και γι’αυτά είμαστε έτοιμοι να παρατήσουμε κάθε μας συνήθεια και τρόπο ζωής στον οποίο προσαρμοστήκαμε να ζούμε μέσα στη μοναξιά μας...Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ύπαρξης αληθινού και αγνού έρωτα απ’ το να φτιάχνεις άθελα σου μια "ρουτίνα" για δύο που να μετεξελίσσεται στην πορεία και να μετατρέπεται σε μια γλυκιά συνήθεια. Άλλωστε, η ευτυχία κρύβεται στα καθημερινά και στα μικρά..Σε ένα πιάτο ζεστού σπιτικού φαγητού, μαγειρεμένο με αγάπη απ’ τον άνθρωπό σου κι ας μην είναι και το πιο νόστιμο..Σε μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια "καλημέρα" και μια "καληνύχτα". Τόσο απλό...

Θέλουμε απλά κάποιον να μας προσέχει…να μας κρατά το χέρι κι ας τα καταφέρνουμε και μόνοι μας…να μας χαρίζει ηρεμία και γαλήνη αντισταθμίζοντας τους φόβους μας, να μας λέει πως όλα θα πάνε καλά κι εμείς να αντλούμε ανεξάντλητη δύναμη από τα λόγια του...γιατί απλά θα είναι λόγια αγνής αγάπης! Κάποιον που να μας "γουστάρει" για το κακομαθημένο παιδί που κρύβουμε μέσα μας…που να μας ανέχεται όταν δεν ανεχόμαστε ούτε εμείς οι ίδιοι τον αλλόκοτο χαρακτήρα μας…κάποιον να μοιραζόμαστε μαζί του τα ίδια χαμόγελα και τις σιωπηλές όμως παράλληλα γεμάτες από φωνή έρωτα κλεφτές ματιές...Οι ωραιότερες άλλωστε συζητήσεις που ζήσαμε μέχρι σήμερα δεν είχαν λέξεις παρά μόνο βλέμματα και χαμόγελα...Χαμόγελα, που επιζητούν να κατακτήσουν τη θέση τους στο μυαλό και την καρδιά μας δίχως να αργοσβήνουν περιμένοντας το πότε ή το ποτέ.